Shakespeare, Jane Austen, Friedrich Nietzsche,Emily Dickinson, Virginia Woolf, Kafka Damon Young ve Bahçe

Jane Austen, bahçesinde geçirdiği vakitlerle sakinleşme ve düzen hissi bulur.Onun için bahçecilik, günlük hayatın karmaşasından uzaklaşmak için bir terapi gibidir.

Friedrich Nietzsche, yürüyüş yaptığı bahçelerde düşüncelerini netleştirdiğini ve felsefi üretkenliğini artırdığını söyler.

Emily Dickinson, kendi bahçesinden ilham alarak doğanın geçici ama sonsuz döngülerine dair şiirler yazar.

Damon Young, bahçelerin sadece birer fiziksel mekan değil, aynı zamanda birer duyusal deneyim alanı olduğunu vurgular. Kokular, renkler, dokular ve sesler bir bahçede zaman geçirmenin meditasyon benzeri etkisini artırır. Young, bahçelerin sadece estetik değil, aynı zamanda etik bir alan olduğunu belirtir. Biyoçeşitliliğin korunması ve sürdürülebilir bir yaşam tarzı bahçecilikle doğrudan ilişkilidir.

Crick Machiavelli’nin bakış açısıyla "Bir bahçeyi kontrol etmek, bir hükümeti kontrol etmek gibidir" diyerek bahçeciliği bir yönetim metaforu olarak ele alır.

Virginia Woolf’un duyusal yazım tarzıyla, bir gülden ilham alarak nasıl bir anlatım yaratılabileceğini gösterir.

Shakespeare, Kafka gibi yazarlardan ilham alarak bahçeciliğin farklı yönlerini anlatır. Örneğin: Kafka: "Sabır bir bahçıvanın en iyi dostudur." Bu, bir bitkinin büyümesini beklerken sabırlı olmayı teşvik eder '' der.